रुबाब तर काय सांगू लई भारी
रंजल्या गांजल्या माणसाला
आयुष्यभर दिली त्यांनी उभारी
उपाशी राहून भरवला मुखी घास
मला दिला आनंद सुखाची रास
काट्याकुट्याची तुडवून वाट
माझ्या भल्यासाठी सोसला त्रास !
बाप हयात होता तोपर्यंत तो
कळूनच आला नाही मला कधी
बाप समजून यावा म्हणून...
बाप व्हावे लागते आपण आधी
© प्रा.पुरुषोत्तम पटेल " पुष्प "
सुंदर
उत्तर द्याहटवाव्वा..!अप्रतिम रचना👌👌👌👍
उत्तर द्याहटवाChhan👍
उत्तर द्याहटवाखरंय अगदी बाप समजायला आधी बापच व्हावं लागतं 👌👌 हृदयस्पर्शी लेखन केले सरजी ✍️👌👌👌
उत्तर द्याहटवाअप्रतिम सरजी 👌👌
उत्तर द्याहटवाअप्रतिम रचना ...खुप सुंदर...👌👌✍️✍️✍️
उत्तर द्याहटवाखुप सुंदर शब्दांत पितृप्रेम व्यक्त केले आहे..!!👌👍💐🍫
उत्तर द्याहटवासुंदर सरजी .
उत्तर द्याहटवा👌👌💯
उत्तर द्याहटवाखूप सुंदर रचना सरजी👌👌👌
उत्तर द्याहटवाखूप छान!
उत्तर द्याहटवाखूप सुंदर रचना सरजी👌👌
उत्तर द्याहटवा