सजनवा तू ये ना
मिठीत घे ना
काखेत शिरली मुंगी
तिने घेतलाय चावा
मज आलीया गुंगी
ये तू सत्वर घेऊन
तुझी मलमेची पुंगी
सजनवा लावून जा ये ना
ज्वानीला आला पूर
नको राहू तू दूर
ये ना बघू नको वाट
तंग झाली चोळी
कधीही सुटेल रे गाठ
काठोकाठ भरलेय
दोन पिरतीचे माठ
सजनवा पिऊन जा ये ना
स्पर्श होता तुझा
मोहरेल नाजूक अंग
नको ना रे करु
आस हृदयीची भंग
ना आवरे बावरे मन
भरु रे दहादिशी
आपुल्या मिलनाचा सुगंध
सजनवा भ्रमर होऊन ये ना
©® प्रा.पुरुषोत्तम सुपीबेन म.पटेल “पुष्प”
