माझी माय
चालत होतो एकटा
होती ती एक भयाण रात्र
घेऊन अनवाणी दोन पाय
तुडवित होतो रस्ता…
खाचखळगे, दगडधोंड्यांनी भरलेला
कधी पडलो,कधी ठेचाळून पडलो
खाल्ल्या अनंत खस्ता
पायात घुसला काटा
पोहचलो कसाबसा घरी
माझ्या येण्याची वाट पाहत…
चिंतेत बसली होती दारी
दोन्ही पाय रक्तबंबाळ पाहून
मोकले धायऽऽधाय
जिव्हाळा हृदयीचा
शांत राहिना…
कोण हो ती?
ती तर माझी माय !
ती तर माझी माय!
©® प्रा.पुरुषोत्तम पटेल " पुष्प "