भूमिका घरातील कामं नेहमीप्रमाणेच लगबगीनं आवरण्यात गुंग होती. ट्रिंगऽऽऽट्रिंग फोनची घंटी वाजली. दुपारचा एक वाजला होता.तीने धावत जाऊन फोन घेतला.
" हॅलो! मॅम, भूमिका बोलताहेत का ? "
" हो.मी भूमिकाच बोलतेय ? आपण कोण ?"
" मॅम ! जिज्ञासा..तिचा गाडीला अपघात झाला.आम्ही तिला लाईफलाईन हॉस्पिटलमध्ये नेतोय,तुम्ही तिथेच या ! "
" ती बरी आ...ऽऽऽहॅलो,हॅलो…! फोन कट झाला होता."
तिच्या मनाची घालमेल सुरु झाली.तिच्या मनात शंका-कुशंकाचे लहान मोठे बेडूक टूणऽऽकन उड्या मारुन एकेक करीत बाहेर पडू लागले.तीला क्षणात घाम फूटून ती घाबरली.अस्वस्थपणे येरझाऱ्या घालू लागली.
अंगणात बाईक थांबली.दररोज पाच वाजता येणारा अमेय आज एक वाजताच घरी पोहचला होता.त्याला पाहताच ती धावतच बाहेर आली. " बाळ,चल! बाईक स्टार्ट कर.लवकर....लाईफलाईनला पोहचायचयं आपल्याला ! जिज्ञासाला अपघात झालाय रे ! "
दहा मिनिटातच अमेय आणि भूमिका धावतच विचारांचे वावटळ घेऊन लाईफलाईनच्या मुख्य प्रवेशद्वारावर पोहचले.पाहतात तर,जिज्ञासा हातात बुके घेऊन हास्य करीत तिच्याकडे धावतच आली.
" Happy Birthday My Dear…💐💐💐"
आणि तिने तिला चक्क मिठीच मारली.
"जिज्ञासा,काय हा मुर्खपणा ? तू,आणि मग तो फोन ?"
भूमिकाला पुढे बोलू न देता ती म्हणाली,
" वेडाबाई, I Lied ! Prank होता तो ! रांधा-वाढा-उष्टी-काढा ह्या वातावरणातून तुला बाहेर काढण्यासाठी…! बाहेरही एक सुंदर विश्व आहे ते आपली आतुरतेने वाट पाहतेय.हे तुला कळावे म्हणून ! चल, खूप मस्ती, मज्जा, धम्माल करु आपण ! "
अमेय त्या दोघीकडे अचंबीत होऊन पाहत होता.
[ टिप: ही कथा एक निव्वळ कल्पनारम्यता असून वास्तवाशी संबंधित नाही.तसे आढळून आल्यास निव्वळ योगायोग समजावा.]
© प्रा.पुरुषोत्तम पटेल " पुष्प "
म्हसावद
