घे झेप आभाळी! [अष्टाक्षरी]

नको अडकून राहू पिंज-यात या गड्या तू

पंख पसरुन  घ्यावी उंच आभाळी झेप तू  ।।१।।

असतील जरी दाणे  सोने रुपे नी मोत्यांचे 

टाकूनिया  दे तू सारे  पाश  मोह मायेचे तू ।।२।।

दिले  देवाने  पंखात बळ   हे  विहरण्याचे

ओलांडून जा  सागर  नदी  डोंगर  दूर  तू  ।।३।।

तोड गड्या पायाची रे बेडी सोन्याची दास्याची

सामर्थ्याचा गर्व नये हो दिनांचा कैवारी तू ।।४।।

जग एक बंदिशाळा कोणी न येथे कुणाचा

कारा तोडुनिया व्हावे जगन्नाथ सृष्टीचा तू ।।५।।

©® प्रा.पुरुषोत्तम पटेल " पुष्प "