तू चोरले गुज मनीचे लपला ना चेहरा
जे नव्हते बोलायाचे बोलून गेला चेहरा
मैफिलीत जेव्हा गायले आपुले प्रेमगीत
मिसळून सुर ओठी गाऊन गेला चेहरा
सखे तुझा वेणीत जेव्हा माळीला मी गजरा
गालावरी चंद्रखळी दावून गेला चेहरा
सखे भरुन गेली श्वासात गंध रातराणी
मलमली मिठीत माझ्या लाजून चूर चेहरा
पाहता तव चेहरा होय कलीजा खलास
बेनूर ही दुनिया कोहिनूर तुझा चेहरा.
© प्रा.पुरूषोत्तम पटेल, म्हसावद
09421530412
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा